Sosma, ISA, politicians and the People

When I said many times before that politicians, even the more senior ones generally lack principles and consistency many politician friends got upset with me. Many of my ordinary Rakyat friends thought I was being over dramatic . But look again at the latest.

Now you have Tun Dr Mahathir and Tan Sri Muhyiddin Yassin and a few other seniors condemning what they see as the abuse  of Sosma by the government in the recent arrest of two figures, one of whom is closely aligned with Tun Dr Mahathir. Do you know what is the irony?

The ironies are these : - 1) all of these senior guys were part and parcel of passing the ISA and I believe Tun Dr Mahathir was not in favour of abolishing ISA - correct me if I am wrong please.

2) Sosma was passed by parliament and I do not recall either Tan Sri Muhyiddin Yassin, who then was enjoying the status of DPM opposing it or making any USEFUL comments on its possible abuse. Silent as a church mouse.

3) when concerned citizens and bodies like Dato Ambiga and Bar Council were opposed to possible abuses of Sosma, these same political folks took no heed and labeled them as anti government. When I too opined about more check and balances on Sosma, I too was criticised by my umno "friends". So how lei, as the typical Malaysian would say?

4) I need not remind anyone of operasi lalang - shameful but brilliant political power play

5) even now I know of some politically misguided ones who want the return of ISA so as to safeguard " Malay rights " - Biar betul bro ? Kau baca Quran tak???

The lesson for you ordinary folks (like me) and so called supporters of politicians, remember this - politicians speak with forked tongue and are capable of contradictory behaviour  - so don't start worshipping them just because either they throw some bread crumbs your way or make you think that by being associated with them is a status symbol for you.

Though I am reasonably close to quite a few of so called "top guys" (ex and current)  in the country, I don't support them like a mule. I always go on issues - and some just don't like that but I am answerable to my Creator. The point is I have been mixing with politicians since I was in form three so I know that many of them are "scumbs". Some of them become very wealthy and very powerful but remain scumbs nevertheless. Hence, I could never be slaves to scumbs.

As to whether Sosma now has been abused, I can't say as the mater has yet to come to court. We have something called the rule of law, remember? So you, my dear citizens are stuck to the law that you have tacitly or overtly supported your member of parliaments to pass....live with it.

Selling souls has a price - just pray that he devil does not visit you or your loved ones, one day.

Salam/peace.

Note: as an addendum, the Muslim and Malay citizens better wake up and start looking at Syariah laws carefully as implemented before that too becomes your nightmare one day. Don't say you were not warned.

Bar Council must be neutral and seen to be neutral

[ Photo thanks to The Mole ]

2005/2006 Bar Council Election 

The upcoming Bar Council Election for the 2005/2006 term is expected to be a heated affair with 23 senior and junior candidates vying for 12 council seats.

The numbers are lower than recent elections but this year’s election is widely anticipated by many groups in the legal fraternity following several controversial issues concerning the Malaysian Bar.

Almost 16,000 members of the Bar are eligible to cast their votes and are expected to start receiving their ballot papers by post from tomorrow. 

The ballots must be returned to the council’s secretariat by Dec 1 and the results are expected to be announced on Dec 2.

Among the election contenders are Datuk Jahaberdeen Mohamed Yunoos, Datuk Sulaiman Abdullah and Syahredzan Johan.

Jahaberdeen, who has been practicing for more than 20 years, said he wants to contribute more effectively to the Bar and to do more for fresh lawyers.

“I am looking forward to assisting new lawyers to set up their practices and find solutions for their problems because this is what the Bar should do.

“It should be focused in matters concerning members and focus on protecting them and their services,” he told The Mole.

You can read more by clicking The Mole

Peace !

Benar kah Perkara 153 Perlembagaan tercabar? (Hak Melayu terhakis? – Bab Dua)

Seperkara yang perlu diingat ialah: Perbincangan mengenai Perkara 153 telah dipersembahkan sebagai satu isu yang “sensitif” dan oleh itu tidak harus dibincang seolah-olah rakyat jelata tidak matang dan tidak mampu berfikir. Di satu pihak ada yang melaungkan perkara 153 sebagai “hak Melayu” yang “tidak boleh dicabar” tanpa memahami maksud undang-undang nya. Di pihak yang lain pula ada yang menuduh perkara 153 sebagai “tongkat Melayu” seolah-olah ia sesuatu yang harus di malukan. Kedua-dua pendirian sedemikian tidak membantu kearah memahami perkara 153 mahupun kearah melaksanakan dengan cara yang menguntungkan Negara.

Satu lagi perkara: - Di laman web “Pusat Maklumat Rakyat” Kerajaan, di tulis sedemikian: 

“Kedudukan Istimewa Orang Melayu

Perkara 153 Perlembagaan telah memaktubkan Hak Istemewa Orang Melayu dan bumiputera Sabah dan Sarawak meliputi : -  

- perkhidmatan awam :Perkara 153 (2,3 dan 4)

-  ekonomi : Perkara 153 (6)

-  pelajaran: Perkara 153 (2,3 dan 4)

-  Kedudukan Istimewa orang Melayu yang lain termasuklah peruntukan Perkara 89 dan 90 – berhubung dengan tanah rizab Melayu.

-  Hak-hak ini tidak boleh dipertikaikan dan ia dilindungi di bawah Akta Hasutan 1948 (Pindaan 1971)”.

Saya berpendapat ada beberapa kecacatan dan kesilapan fakta di dalam penerangan diatas.

1)      Perkara 153 menyebut mengenai “kedudukan istimewa” dan bukan “hak istemewa”. Ini adalah dua perkara yang amat berlainan dari segi undang-undang Perlembagaan.

2)       Saya rasa kurang senang dengan keperluan untuk menyatakan bahawa “hak-hak ini tidak boleh dipertikaikan dan ia  dilindungi oleh Akta Hasutan 1948” atas beberapa sebab. Pertamanya, ia berbunyi ugutan daripada penerangan. Keduanya, pertikaian mengenai tafsiran sesuatu perundangan senstiasa berlaku di dalam Mahkamah serta di dalam penulisan undang-undang.

3)      Dalam sistem demokrasi, Rakyat juga mempunyai hak untuk menyuarakan pendapat mereka sekiranya suatu peruntukan perundangan itu disalah tafsir atau di salah guna. Tidak masuk akal sekiranya tafsiran sesuatu undang-undang itu menjadi hak mutlak penjawat awam yang bergaji sahaja – terutama apabila kualiti kebolehan pemikiran mereka sendiri di pertikai. Tindakan sedemikian tidak termasuk sebagai kesalahan di bawah Akta Hasutan. Perkara yang menjadi kesalahan ialah niat serta perbuatan untuk “menghasut”.

4)      Perkara 153 pernah dipinda oleh Parlimen beberapa kali untuk memperjelaskan maksud peruntukan itu.

Sekarang kita akan cuba untuk meneliti peruntukan-peruntukan didalam Perkara 153 satu demi satu. Adalah penting untuk kita memahami peruntukan Perkara 153 supaya kita tidak diperalatkan oleh politikus-politikus yang mahu mempersembahkan diri mereka sebagai “jaguh Melayu” berdasarkan pembohongan dan penyelewengan fakta. Begitu juga, pemahaman perkara 153 juga membolehkan kita berhadapan dengan rasis yang membantah terhadap perkara 153.

1)      Perkara 153(1) memperuntukan bahawa YDPA bertanggung jawap untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu, anak-anak negeri Sabah dan Sarawak DAN kaum-kaum lain mengikut peruntukan disitu.

2)      Perkara 153 memberi “kedudukan istimewa” dan bukannya “hak” kepada orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak. “Hak” adalah sesuatu yang dimiliki oleh pemegang hak dan tidak ada orang lain yang boleh mengambil dan mengurangkan hak tersebut kecuali jika dibenarkan oleh Perlembagaan. Hanya sipemegang hak sahaja yang mempunyai budibicara samada ia hendak gunakan hak tersebut atau tidak. Orang lain tidak mempunyai budibicara.terhadap penggunaan hak nya (kecuali ada undang-undang yang mungkin menggekang penggunaan hak nya. Sebagai contoh, Akta Fitnah terhadap kebebasan bersuara). Kedudukan istimewa, sebaliknya bergantung kepada budibicara munasabah pihak lain. Dalam konteks Perkara 153, budibicara munasabah ini di jalankan oleh YDPA (tertakluk kepada perkara 40 iaitu nasihat kabinet).

3)      Perkara 153 (2), (3), (4) dan (8A) memberikuasa kepada YDPA untuk merizabkan perkadaran yang difikirkan munasabah oleh baginda daripada biasiswa, danasiswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan yang seumpamanya atau kemudahan khas lain untuk orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak.

4)      Perkara 153 (2) dan (6) memberikuasa kepada YDPA untuk merizabkan perkadaran yang difikirkan munasabah oleh baginda sebahagian permit-permit dan lesen-lesen perniagaan untuk orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak.

5)      Perkara 153 (2), (3) dan (4) memberikuasa kepada YDPA untuk merizabkan perkadaran yang difikirkan munasabah oleh baginda sebahagian daripada jawatan dalam perkhidmatan awam (selain perkhidmatan awam sesuatu Negeri) untuk orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak.

6)      Perkara 153 (5) memperuntukan bahawa segala peruntukan dalam Perkara 153 tidak boleh  mengurangkan peruntukan Perkara 136 yang memperuntukan bahawa

“Tertakluk kepada terma-terma dan syarat-syarat pekerjaan mereka, semua orang, walau apa pun rasnya, dalam gred yang sama dalam perkhidmatan Persekutuan hendaklah diberi layanan yang saksama”.

Ini bermakna didalam soal kenaikan pangkat dalam gred yang sama ia nya adalah berdasarkan kebolehan/meritokrasi dan bukannya ras.

7)      Perkara 153 (9) pula memperuntukan bahawa “Tiada apa-apa jua dalam Perkara ini boleh memberi Parlimen kuasa untuk menyekat perniagaan atau pertukangan semata-mata bagi maksud perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak”.  Ini boleh ditafsir bahawa keutamaan Parlimen untuk memastikan perkembangan ekonomi Negara lebih tinggi daripada keperluan untuk merizaban lesen-lesen atau permit-permit bagi orang Melayu dan anak Negeri Sabah dan Sarawak. Walau apa pun, perizaban tidak boleh menghasilkan penyekatan perniagaan atau pertukangan untuk Rakyat Malaysia yang lain (termasuk Melayu dan anak Negeri Sabah dan Sarawak yang tidak menikmati perizaban tersebut).

8)      Perkara 153 (2) memperuntukan bahawa kuasa yang di jalankan oleh YDPA di bawah Perkara 153 adalah tertakluk kepada Perkara 40. Perkara 40 (1A) memperuntukan bahawa di mana YDPA di kehendaki bertindak mengikut nasihat atau selepas menimbangkan nasihat Jemaah Menteri atau seseorang Menteri yang di berikuasa oleh Jemaah Menteri, baginda WAJIB menerima nasihat tersebut dan WAJIB bertindak menurut nasihat tersebut. Di dalam erti kata yang lain, Jemaah Menteri lah yang membuat keputusan dari segi fakta walaupun dari segi undang-undang Perlembagaan, ia nya di buat oleh YDPA.

9)      Perkara 153 mengunakan ungkapan “suatu kadar perizaban yang difikirkan munasabah oleh YDPA”. Ini bermaksud, keputusan kadar perizaban di buat oleh YDPA (iaitu atas nasihat Jemaah Menteri) dan keputusan ini tidak boleh di cabar. (Kalau pun di bawa ke Mahkamah, saya percaya usaha itu akan gagal). Lain lah sekira nya ungkapan yang di guna adalah “suatu kadar perizaban yang munasabah oleh YDPA”. Jika ungkapan kedua ini di guna, maka besar kemungkinan keputusan kadar perizaban boleh di cabar dalam Mahkamah berkaitan dengan apa itu “munasabah”

Kesimpulan:

(a)    Pada saya amat jelas bahawa Perkara 153 memperuntukan kedudukan istimewa kepada orang Melayu (seperti yang tertakrif dalam Perkara 160) dan anak Negeri Sabah dan Sarawak (seperti yang tertakrif dalam Perkara 161A).

(b)    Kedudukan istimewa ini adalah berkaitan kadar perizaban daripada

(i)                  jawatan dalam perkhidmatan awam;

(ii)                biasiswa, danasiswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan yang seumpamanya atau kemudahan khas lain yang diberikan atau diadakan oleh Kerajaan Persekutuan;

(iii)               apa-apa permit atau lesen yang dikehendaki oleh undang-undang persekutuan bagi mengendalikan apa-apa pertukangan atau perniagaan.

(c)    Perkara 153 tidak memberi “hak” tetapi “kedudukan istimewa”. Implikasi nya ialah Melayu atau anak Negeri Sabah dan Sarawak yang tidak menikmati perizaban tersebut tidak boleh menuntutnya. Sebaliknya, jika ia nya “hak”, semua Melayu dan anak Negeri Sabah dan Sarawak berhak dari segi undang-undang untuk menikmati nya dan mereka yang tidak menikmati nya boleh menuntut nya di dalam Mahkamah.

(d)    Sepanjang pengetahuan saya, Perkara 153 tidak pernah di cabar di dalam Mahkamah, ia nya jelas termaktub dalam Perlembagaan dan ekoran ini, adalah tidak benar jika sesiapa berkata bahawa Perkara 153 di cabar.

(e)    Jika ada pihak yang tidak berpuas hati terhadap implementasi Perkara 153, rungutan, cadangan atau bantahan harus di kemukakan kepada Jemaah Menteri dan bukan nya berucap berapi-api di medan politik dengan dakyah bahawa Perkara 153 di cabar. Itu adalah perbuatan yang sia-sia yang tidak menguntungkan Rakyat langsung, apatah lagi orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak.

Demikian lah tafsiran undang-undang saya terhadap Perkara 153 dan saya mengalu-alukan sebarang tafsiran yang berbeza supaya isu ini dapat di bincang dengan sopan dan secara intelek.

Salam.

NEXT: Kualiti Kepimpinan Melayu versus konsep “ketuanan Melayu”.

How do we judge Judges?

Undoubtedly Judges not only play a singular, important role in dispensing justice in the Courts, their decisions (and conduct) also has important effects on the image of the Nation, the economy and public confidence. As a philosopher once said "when justice fails, violence succeeds". Ultimately, if people fail to get justice in the courts, they will resort to it through other means. India is a classic example. I will write my views on this on another day, God willing. Now to share Bar Council's press release

Press Release

How do we judge Judges?

The Bar Council is heartened that the Government has introduced in Parliament a Bill to establish a Judges’ Ethics Committee. The Committee will be tasked with dealing with any judge who breaches any provision of the Judges’ Code of Ethics 2008. However, it is disquieting that the Judges’ Ethics Committee Bill 2008, which is intended to establish the Committee, is scheduled for a second reading in Parliament even though the Code itself has yet to be released.

It is imperative that the Code be tabled for consideration alongside the Bill in order to comprehend proposed revisions to the earlier Judges’ Code of Ethics 1994. It will also allow for a full and informed debate.

The Bill will enable the Committee to enforce the Code. However it is disadvantaged by some key shortcomings.

Firstly, no express procedure for lodging a complaint against a judge has been stipulated, save that the Chief Justice shall make referrals to the Committee for enquiry. It can only be inferred that grievances must therefore be conveyed to the nation’s top member of the judiciary. This may serve to deter potential complainants. It also unnecessarily concentrates the decision whether or not to charge a judge for breach of the Code in the hands of one person. There is no requirement that the Chief Justice be transparent and accountable in the exercise of this discretion.

Secondly, the Bill is silent on the Committee’s roles and functions, and the manner in which the Committee will conduct its proceedings. Guidelines on these, particularly details on the applicable procedural law during the fact-finding and enquiry stages, are essential to ensure clarity and consistency, and, above all, fairness and justice. No provisions have been made to establish sub-committees to oversee the phases relating to preliminary investigations, fact-finding and further findings of evidence. Provisions on who would make representations in the judicial misconduct enquiry are also lacking. Further, unlike the applicable UK regulation and Australian guidelines, the Bill does not provide for the Ethics Committee to inform the complainant of the progress and eventual outcome of the enquiry.

The Bill fails to specify a time limit within which a complaint must be lodged in order to be given consideration. In the UK, for example, the period for lodging a complaint lapses 12 months after the event or matter complained of. There are also no provisions as to the time frame to complete investigations and the hearing of the complaint. Judges against whom complaints have been lodged are also entitled to a quick resolution.

Finally, the Bill should oblige the Committee to produce an annual report that is submitted to Parliament and made available to the public. The report should include, inter alia, statistics and information regarding complaints reviewed during the year. The extent of information disclosed about the disciplinary proceedings or the taking of disciplinary action depends on the need to maintain public confidence in the judiciary, balanced against the protection of innocent judges.

The Code itself should provide a holistic and comprehensive definition of ethical conduct as well as judicial impropriety that, taking a page from the newly-revised Code of Conduct for United States Judges, should not be limited merely to judges’ adjudicative responsibilities. For example, the Commentary to the US Code specifies that a judge “should avoid lending the prestige of judicial office to advance the private interests of the judge or others”. It also stipulates that a judge should retain control over the advertising in connection with the publication of the judge’s writings, to “avoid exploitation of the judge’s office”.

The Bar Council urges the authorities to strengthen the Bill and to use this timely initiative as a step forward in restoring public confidence in the integrity and independence of the Judiciary. We stand ready to assist in this process, and would welcome the opportunity to provide our input into the Bill and the Code.



Lim Chee Wee

Vice-President

Malaysian Bar

20 March 2009